خواص سدر
من ((سدر)) هستم ! جنوب ایران شکم خود را با میوه ى من سیر مى کنند. دویست و پنجاه گرم میوه ى من مسهل صفر است . عطش را فرو مى نشانم و میوه ترش من صفرابر بسیار خوبى است . آب میوه ى شیرى من بازکننده سینه و معده است و کشنده کرم نیز مى باشد. میوه نارس من زیاد تانن دارد، و شکم را جمع مى کند. اگر مرا خشک کرده ، و بعد آسیا نمایید، آرد آن جهت اسهال و زخم معده مفید است . یک قاشق از این آرد را با شربت میل نمایید و از منافع آن استفاده کنید. از مغز دانه هاى میوه ى من شیره بکشید، تب را پایین مى آورد و حرارت خون و صفرا را فرو مى نشاند و براى حصبه و مطبقه مفید است ، مطبوخ هسته هاى میوه من ، قابض بوده و ضماد کوبیده ى آن جهت شکستگى اعضا و تقویت آنها مفید است . و مالیدن جوشانده غلیظ آن جهت سستى اعضا و تقویت آنها سودبخش مى باشد - از این ضماد به عضلات پاهاى اطفال بازیگوش که زیاد در حرکت مى باشند بمالید، تا رفع خستگى آنها شود. ضماد شکوفه من در حمام جهت معالجه امراض جلدى توصیه شده است .
اسم من ((کنار)) است ، و میوه درخت سدر مى باشم . میوه مرا به فارسى ((کنار)) و به عربى ((نبق )) مى گویند، و کوهى آن زال نام دارد که اعراب آن را ضال مى نویسند - از میوه هاى خنک هستم و از نظر شکل و خواص شبیه زالزالک مى باشم . داراى تانن - یک صمغ - جوهر زردک - یک نوع قند و ویتامین هاى آ - ب - و ث مى باشم . جمع کننده معده و نرم کننده سینه بوده ، میوه رسیده من ارزش غذایى زیادى ندارد، بلکه منافع آن بیش از خاصیت غذایى آن است . معذلک مردمان
در بعضى از کتابهاى قدیمى نوشته اند، اگر دانه ى مرا در گلاب بخیسانید و بعد بکارید، میوه من معطر مى شود و اگر در عسل بخیسانید، شیرین خواهد شد. این موضوع بهیچوجه صحت ندارد، و از اشتباهات است . قبل از پیدایش صابون ، شستشو با برگ درخت من در دنیا معمول بود - ضماد برگ من و شستشو با آن جهت بثورات جلدى و زخم هاى پوستى و گرفتن چرک بدن و تقویت مو و جلوگیرى از ریزش آن ، و تقویت اعصاب و از بین بردن شپش و شپشک سودمند است . ضماد برگ من ، جهت سر باز کردن و فرونشاندن اورام گرم تجویز شده است . جوشانده برگ تازه و خشک من هم جهت ورم هاى گرم نافع است . از خاک اره چوب من ، جهت جلوگیرى از خونریزى مى توان استفاده کرد و خوردن آن نیز از خونریزى معده جلوگیرى مى کند اسهال و استسقا را معالجه مى کند. تنقیه جوشانده چوب من جهت زخم معده و روده مفید است . مالیدن این جوشانده روى زخم هاى آبله منافع زیاد دارد، اکثر فقرا و جوکیان هند، ریشه ى مرا از زمین در آورده ، آن را شسته و پوست آن را خراشیده و در آب مى جوشاند و بعد صاف کرده ، مجددا حرارت مى دهند تا غلیظ شود، این شربت رنگ رخساره را باز مى کند، و شکم را سیر مى نماید و بدن آنها را که غذاى زیاد نمى خورند چاق و فربه نگاه مى دارد.
