آقایان مسئول؛ نگران نباشید آلودگی
خودش آمده؛ خودش هم میرود
تیترآنلاین - گفته می‌شود دادستان کل کشور اوایل آبان جلسه‌ای با محوریت آلودگی هوای تهران تشکیل داد و به‌عنوان مدعی‌العموم نگرانی خود را از هوای پایتخت و سلامت شهروندان تهرانی اعلام کرد و خواستار تدبیر مسئولان مربوطه در حل این مسئله‌ی(شما بخوانید؛ جدی!) شد!
ورود قوه‌ی قضائیه به موضوعی چون آلودگی هوا، شاید تاکیدی بر جایگاه این نهاد قضایی به‌عنوان مرجع حفاظت و صیانت از حقوق عمومی شهروندان بوده باشد و شاید دادستان کل کشور تاکید کرده باشد که درصورت نیاز؛ کوتاهی مقصران واقعی در بحث آلودگی هوا را پیگیری می‌کند، اما بذر امیدی که مدعی‌العموم نسبت به پیگیری موضوع سلامت شهروندان در اذهان پاشیده، بسیار دیرتر از زمانی است که باید پاشیده می‌شد!
و باید به نکته فوق افزود که؛ سالهاست که همه‌ی مردم ایران توبیخ، معرفی و محکومیت مقصران آلودگی هوای کشور را اعم از: سازندگان خودورها تا نهادهایی که باید نظارت می‌کردند و نکردند و سازمان‌هایی که وظایف مدیریتی شهری را به درستی به انجام نمی‌رسانند و آنها که باید بودجه می‌دادند و ندادند؛ را آرزو دارند اما همگان نیز بر این اذعان دارند که هرگز چنین وعده‌ای محقق نخواهد شد چون...
البته در این روزها فقط قوه‌ی قضائیه نیست که نسبت به موضوع آلودگی هوای تهران علاقمند شده و از خود واکنش نشان داده، رئیس مرکز تحقیقات راهبردی مجمع تشخیص مصلحت‌نظام نیز اعلام کرده: خسارات آلودگی هوا در ایران به 10 میلیارد دلار در سال می‌رسد.
شورای‌شهر هم مدعی دیگر شکایت از آلودگی هواست. پس با حفظ همین سمت، از جرایی نشدن برنامه‌ها و سیاست‌های کلان کاهش آلودگی هوای پایتخت انتقاد کرده و بی‌توجهی به محیط زیست تهران را(گفته می‌شود اندکی شدیدتر!) مورد انتقاد قرار داده است.
مجلس هم ساکت ننشسته
و اعلام کرد: توسعه‌ی حمل و نقل عمومی با کاهش آلودگی هوا ارتباط مستقیم دارد و اگر امکانات حمل و نقل شهری افزایش پیدا کند؛ آلودگی کاهش می‌یابد.
بعدهم پای شهردار وسط کشیده شد که: امکان استفاده شهرداری‌ها از حساب صندوق ذخیره‌ی ارزی ازسوی مجلس به‌عنوان یک فرصت طلایی ازجمله ساز و کارهای کاهش آلودگی هواست
براستی چرا زمانی‌که مقرر شد؛ طبق قانون برنامهی چهارم و تا پایان این برنامه؛ یک میلیون خودروی فرسوده از رده خارج شود، پس از گذشت 4 سال از این قانون؛ تنها 300 هزار خودروی فرسوده از رده خارج شد؟!
چرا سازمانی که مسئولیت پیگیری استانداردهای زیست محیطی کشور را عهده‌دار است(سازمان محیط زیست)، برنامه‌های کوتاه، میان و بلندمدت رسیدن به استانداردهای زیست محیطی را نادیده گرفته است؟!
چرا گازوئیل ما استاندارد نیست و پالایشگاه‌ها با مشکل مواجه‌اند؟!
چرا همان مسئولانی که امروز ابراز نگرانی می‌کنند، وقتی می‌دانند و خود اعلام می‌کنند که 25 درصد آلودگی هوای تهران ناشی از آلایندگی موتورسیکلت‌ها است، تنها به این نکته بسنده می‌کنند که: انجام معاینه‌ی فنی یک وظیفه‌ی اخلاقی و انسانی است!
چرا وقتی گفته می‌شود 22 درصد از آلودگی هوا با انجام معاینه‌ی فنی کاهش خواهد یافت، راهنمایی و رانندگی پیگیر قاطع الزام معاینه فنی خودروها نمی‌شود؟!
و چرا این روزها که هوای شهر، خطرناک اعلام می‌شود، بازهم خیابان‌های تهران شلوغ است؟!
ای بسا کارشناسانی که خود اذعان دارند که 88 درصد آلودگی هوای تهران ناش از آلایندگی وسایل نقلیه‌ای است که از استانداردهای لازم برخوردار نیستند. و ای بسا که سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران به‌عنوان متولی حمل و نقل عمومی پایتخت که باید بیشترین دغدغه و دلمشغولی را در این ارتباط داشته باشد اما پربیراه نگفته‌ایم اگر بگوییم کمترین دغدغه و پیگیری را دارد و البته در این‌گونه مواقع نیز سریع بحث عدم پرداخت یارانه‌ی بلیط مترو و اتوبوس را پیش می‌کشد تا تقصیر را به گردن دیگری بیندازد.
یادش بخیر هشت سال پیش را. وقتی برنامهی جامع آلودگی هوای تهران طراحی شد تا ظرف 10 سال هوای پایتخت را به کیفیت سالم و قابل تنفس برساند!
قرار بود این برنامه؛ هم به استانداردسازی خودروهای نو بپردازد؛ هم پیگیر از رده خارج کردن خودروهای فرسوده باشد؛ هم به فکر ارتقای حمل و نقل عمومی باشد؛ هم در اندیشه‌ی بهبود کیفیت سوخت؛ هم معاینه‌ی فنی خودروها را عملی کند؛ و هم مدیریت ترافیک و آموزش را تهیه و تدوین کند.
راستی چه شد که این همه نشد یا روی کاغذ‌های کارشناسان و مدیران
باقی ماند؟! پس چرا بودجه‌هایش هزینه شد؛ اما خودش اجرایی نشد؟!
طبیعی است که در کشوری که هر نهادی؛ گناه کم‌کاری خود را بر گردن دیگری می‌اندازد، دولت، شهرداری را مقصر می‌داند و شهرداری، دولت را. مجلس، دولت و شهرداری را مقصر می‌داند و دولت و شهرداری، مجلس را. مجمع تشخیص مصلحت هر سه را مقصر می‌داند و قوه‌ی قضائیه هر چهار را و این دایره‌ی باطل همین‌گونه ادامه دارد تا بی‌نهایت...!!!
درنهایت هم ماندند روی دست ما، کلی نهاد و دستگاه و سازمان و موسسه و مجموعه و زیرمجموعه و البته بالای دست همه‌ی آنها، یک دولت؛ که همگی به اتفاق هم باید در 8 سال گذشته؛ کلی اقدام اجرایی می‌کردند اما نکردند. چه بسا فعالیت‌ها که نباید انجام می‌دادند اما دادند.
آلودگی هم پرهیبت راند و راند تا داد همه را درآورد و روزی به روزهای تعطیل کشور افزود تا درست در همان روزهایی که بهانه‌ی تعطیلی‌اش آلودگی هواست، ماشین‌ها در خیابان‌ها ترافیک بسازند و بازهم کسی نباشد که از مسئولان بپرسد چرا در شرایط هشدار به اتومبیل‌ها اجازه‌ی عبور و مرور در خیابان‌ها داده می‌شود؟!
ماجرای طرح جامع کنترل آلودگی هوای تهران در رادیو تهران نیز دنبال شد.
به گزارش رادیو تهران، محمودی که معاون عمرانی استانداری تهران است، گفت: ما در بالارفتن شدت آلودگی هوای تهران؛ کمیته‌ی اضطراری تشکیل می‌دهیم و همین کمیته؛ 4شنبه را تعطیل کرد.
نکته: یعنی یک کمیته به کمیته‌های تصمیم‌گیری کشور اضافه شد!
محمودی در جای دیگری گفت: طرح جامع ده ساله‌ی اول کاهش آلودگی هوای تهران؛ پایان سال 88 به پایان رسید و طرح جامع ده ساله‌ی دوم شش ماه است که مطرح شده است.
نکته: ما که نه از اولی خیری دیدیم و نه امیدی به دومی داریم!
محمودی بازهم گفت: پیش‌نویس طرح جامع ده ساله‌ی دوم آلودگی هوای تهران تهیه شده است. برای این طرح هم با مشاور جدید جهاد دانشگاهی دانشگاه صنعتی شریف صحبت شده است.
نکته: پای دانشگاه هم به وسط کشیده شد، این یکی را خدا به خیر کند!
محمودی گفت: برخی اهداف طرح اول عملی شده مثل
رساندن طول عمر وسایل نقلیه‌ی عمومی به زیر ده سال.
نکته: شما بگویید؛ این همه وسیله‌ی نقلیه‌ی فرسوده از کجا آمده است؟!
محمودی تاکید کرد: در برنامهی ده ساله دوم درمورد تصفیه و خلوص بیشتر سوخت خودروها تصمیمات جدی‌تری گرفته شده است.
نکته: ای بسا آروزی دور و دراز!
نوروزی هم که مدیرعامل ستاد معاینه‌ی خودروی شهرداری تهران معرفی شد، گفت: با تمهیدات این ستاد هم تاکسی‌ها و هم اتوبوس‌ها سالی 4 بار مورد معاینه‌ی فنی قرار می‌گیرند.
نکته: این یکی را کسی باور می‌کند که سال‌ها از خانه خارج نشده باشد و گذرش به خیابان نیفتاده باشد!
نوروزی کمی هم همراهی نشان داد و اظهار کرد: عمر برخی اتوبوس‌های شرکت واحد شهر تهران؛ زیاد و گازوئیل مصرفی آنها خیلی بد است و گازوئیل مصرفی ما چندبرابر خلاف استانداردهای بین‌المللی است. بنزین هم نه مورد نظارت ما و نه سازمان محیط زیست است.
نکته: شاید اگر قاضی منصفی بود؛ باید عوامل ستاد معاینه خودور و تولید بنزین و گازوئیل را به یکباره از کار بیکار می‌کرد و به سلول‌های انفرادی با هوای آلوده تبعید می‌کرد!
هادی حیدرزاده هم که مشاور شهردار و رئیس ستاد محیط زیست و توسعه‌ی پایدار شهرداری تهران معرفی شد، گفت: ما در موضوع مهم آلودگی هوای تهران حتماً مشکل مدیریتی داریم. تهران؛ پایتخت سیاسی اقتصادی اجتماعی کشور است و نگاه به ترافیکش باید نگاه ملی باشد. تهیه طرح جامع هوای تهران اگر دست افراد خبره باشد؛ یکی دو هفته بیشتر کار ندارد ولی الآن چند ماه(از اول سال تابه حال) گذشته و مصوب نشده و ما داریم زمان را از دست می‌دهیم. تهران یک مدیریت واحد قدرتمند یکپارچه می‌خواهد که بتواند با دستگاه‌هایی که به وظایفشان عمل نکردند با اعمال قانون و برخورد کند و ما متأسفانه در موضوع آلودگی هوای تهران توپ را توی زمین مردم می‌اندازیم.
نکته: توصیه می‌کنیم حتما این سخنان را محض انبساط خاطر بخوانید چون:
اول، نیازی به تذکر نیست که آلودگی هوا مشکل مدیریتی دارد ازجمله مقصران هم البته همکاران خود ایشان هستند.
دوم، مدیری که مدعی باشد تهیه این طرح فقط چند روز کار می‌برد، یعنی به وخامت امر ایمان ندارد و احتمالا نه چندان با مسایل محیط زیست آشناست و نه مشکلات را می‌شناسد و نه سررشته‌ای از مدیریت دارد.
سوم، با تذکر این نکته که در بسیاری از موارد از گفته‌ها و توصیه‌ها و راهکارهای ایشان، موارد ضد و نقیض آشکار است، به خوبی ورود سیاست و سیاست‌بازی به حیطه‌ی این تفکر هم مشهود است.
چهارم، اتفاقا این توپ در میدان همگان است: دولت، مردم، شهرداری، شورای شهر، مجلس و ...
